Dedico questa mia zirudella a chi ama bere il buon vino sincero
” E vein sincér ”
Una dmendga tre amigh i decid d’andè a magné,
a tna bètla ad Murzèn du chi feva e castred,
apén arvat in te luchél,
lór iha dmand sóbti un buchél:
“A m’arcmand che e sia Sanzvés
ad che bon, pó us capés,
perchè nun cridì mu mè,
a sém zènta cu s’pis bé
e su n’è propia sincér
a n’vurésmi che u s’fès mèl !”
“ Ah, bon om stèm a santì,
se a gì che a v n’antandì,
a vidrì che e nost vein,
un putrà che fèv de bein…”
Dop un pò che i’aspiteva,
mentre lór za i biasèva,
ec cl’ariva un cabarè,
tôt pin źep ad che castred:
“ Ecco quà mi bela zènta,
gì pó só ch’in v’acuntènta,
un castred cumè cl’è quest,
u n’si magna at nisun post,
e pó dop a m’savrì dì,
quant che quest a l’avré fnì !”
Magna e magna i tre amigh,
dop dò óri i l’éva fnì:
“ Ah sgnureina de luchél,
cla sia bona un ent buchél …”
E zó a bé cumè di sción,
quant chi s’elza i n’vdiva lóm;
a fadiga i tré amigh,
i źarcheva da stè in pid,
e quantè cl’è stè pó l’ora,
che dla porta iè scap fóra,
in savéva pió du andès,
imbriégh cum ch’iéra adès,
a sla boca impasteda,
iha tachè a fè na canteda,
sal paroli cóm giv quel,
che li n’deva propia invel
e ilé drèinta te paés,
i n’saveva pió cos fès…
Sin al sì a dla mateina,
l’è andè aventi cla manfrèina;
fina a che i raz de sól,
i iha smòrt tôt i bulór
e pansénd me vein bivud,
iha biastmè per vint minut.
Da cla volta cridim pó,
che a t cla betla i n’è andè pió
è de vèin snò un bicir
è pó anche ad che ligir…
Luciano Monti
